Instrukcja wydawnicza „Polska 1944/45–1989. Studia i Materiały”

Tekst właściwy

Przygotowanie tekstu

Wydawnictwo przyjmuje teksty w wersji elektronicznej w następujących formatach: .doc, .docx, .rtf.

Tekst powinien być napisany czcionką Times New Roman, rozmiar 12 pkt, w kolorze czarnym, marginesy normalne (2,5 cm), interlinia 1,5; tekst wyjustowany jednolity, numeracja stron na dole cyframi arabskimi. Autor stosujący czcionki specjalistyczne lub nietypowe powinien je przekazać Wydawnictwu (pliki .ttf, .otf).

Objętość tekstu (w wielkości ustalonej dla każdej pozycji) liczona jest w liczbie arkuszy wydawniczych, a nie stron – 1 arkusz = 40 tys. znaków ze spacjami i przypisami. Na objętość tekstu składają się tekst główny i wszystkie elementy dodatkowe (spisy treści, skrótów, tabel itp., bibliografia, aneksy, w tym tabelaryczne, itd.).

Ilustracje, mapy, plany, schematy i inne elementy graficzne należy dostarczyć w osobnym pliku graficznym, w formacie .tiff, .jpg, .xls, .pdf (lub innym właściwym dla danego elementu), o rozdzielczości 300 dpi (przy podstawie min. 16 cm). W osobnym pliku należy dołączyć podpisy do tych elementów i dokładny opis źródeł (z numeracją zgodną z nazwami plików). W tekście powinno być zaznaczone miejsce ich wstawienia.

W przypadku jakichkolwiek materiałów cudzego autorstwa i własności niezbędne jest załączenie potwierdzenia prawa do ich reprodukcji.

Tekst powinien być przygotowany starannie, a przyjęte zapisy – konsekwentne.

Niezbędne elementy tekstu

Do tekstu powinny być dołączone:

A. Artykuł/Artykuł recenzyjny

1. Imię i nazwisko autora

2. Numer ORCID

2. Ośrodek akademicki bądź – jeśli autor nie pracuje na uczelni – podajemy miejscowość (pod nazwiskiem autora)

3. Tytuł artykułu

4. Zarys treści: pod tytułem, objętość: 400–700 znaków ze spacjami – krótka charakterystyka zawartości artykułu

5. Słowa kluczowe

6. Treść artykułu

7. Bibliografia obejmująca przywoływane w przypisach pozycje (ew. można rozdzielić edycje źródłowe oraz opracowania)

8. Tytuł w języku angielskim

9. Streszczenie (1000-1800 znaków)

10. Do artykułu należy dołączyć krótką notkę biograficzną w języku polskim i angielskim, objętość 500 znaków ze spacjami. Należy podać obowiązkowo pełny adres podstawowego miejsca pracy oraz aktualny adres e-mail

B. Recenzja

1. Imię i nazwisko autora recenzowanej pracy, pełny tytuł według strony tytułowej

2. W przypadku, gdy recenzja dotyczy pracy zbiorowej lub edycji źródeł należy podać imiona i nazwiska wszystkich redaktorów lub wydawców

3. Liczba tomów lub części cyframi arabskimi (np. t. 1–2)

4. Nazwa wydawnictwa

5. Miejsce i rok wydania

6. Liczba stron

7. Ewentualnie nazwa serii wydawniczej

Struktura i formatowanie

Ogólne zasady dotyczące tekstu

Tekst powinien być napisany czcionką Times New Roman, rozmiar 12 pkt, w kolorze czarnym, marginesy normalne (2,5 cm), interlinia 1,5; tekst wyjustowany jednolity, numeracja stron na dole cyframi arabskimi. Autor stosujący czcionki specjalistyczne lub nietypowe powinien je przekazać Wydawnictwu (pliki .ttf, .otf)

Tekst powinien mieć ujednolicony i zgodny ze spisem treści układ i system wyróżnienia śródtytułów, a także nagłówków i podpisów (tabel, ilustracji).

Poza wyodrębnieniem akapitów (z użyciem klawisza „Enter” i funkcji wcięcia akapitowego), nie powinien natomiast mieć żadnego specjalnego formatowania, automatycznego dzielenia wyrazów, sztucznych podziałów akapitu ani wymuszonych odstępów. Wskazać jedynie należy strukturę tekstu (podział na rozdziały i podrozdziały, itd.).

W tekście należy wskazać miejsca wstawienia ilustracji, tabel, wykresów itp.

Formy zalecanych zapisów

Zasady ogólne:

W tekstach stosujemy ogólnie przyjęte skróty słownikowe: itd., tzw. m.in., np., sygn., v (verso), r (recto), kpt., prof., doc., mgr, dr hab. i inne.

Określenia „wiek”, „rok” piszemy w formie skróconej, np. w XX w., w 1951 r., chyba że występują przez zapisem cyfrowym, wówczas rozwinięte, np. w wieku XIX, w roku 1969.

Daty

Tekst główny

– w latach dziewięćdziesiątych (nie: w l. 90.);

– w drugiej połowie XIX w.;

– miesiąc słownie, np. 5 września 1658 r.;

– okresy od do: np. 1–10 maja 1675 r., 1 maja – 10 czerwca 1717 r. (tu stosujemy półpauzę ze spacjami);

– w przypadku braku daty dziennej miesiąc zawsze podajemy słownie, np. w marcu 1945 r.;

– w datach wtrąconych w nawiasie miesiąc podajemy cyfrą rzymską i nie stosujemy skrótu r. na końcu (1 V 1576);

– daty łączymy półpauzą: 1945–1947, a nie dywizem (-).

Przypisy:

– W przypisach stosujemy analogiczne zasady zapisu dat jak w tekście głównym, z jedynym wyjątkiem – przy pełnych datach miesiąc podajemy cyfrą rzymską, np.: 5 IX 1658 r., 1–10 V 1675 r., 1 V – 10 VI 1717 r.;

– W przypadku przywołań stron internetowych datę dostępu podajemy w nawiasie bezpośrednio po adresie w następującej formie (dostęp: 20 III 2019).

Liczebniki

– liczby dające się zapisać jednym słowem piszemy słownie, przy wyliczeniach stosujemy zapis cyfrowy;

– liczb składających się z czterech lub mniej cyfr nie rozdzielamy spacją; liczby składające się z więcej niż czterech cyfr zapisujemy z oddzieleniem spacją rzędów wielkości, np.:

15 678, 569 987, 1 254 822;

–  można stosować zapis cyfrowy z zastosowaniem skrótów: tys., mln, mld, np.:

3 tys., 5 mln itd.

Pisownia imion i nazwisk obcych

– Stosujemy oryginalną pisownię imion i nazwisk obcych lub pisownię przyjętą obecnie w polskiej tradycji naukowej, np. Szekspir, Waszyngton.

– Imiona i nazwiska należy konsekwentnie odmieniać przez przypadki, według zasad przyjętych w najnowszym wydaniu Słownika języka polskiego i Słownika ortograficznego PWN.

– Imiona osób po raz pierwszy wzmiankowanych powinny być przytoczone w pełnym brzmieniu, w pozostałych przypadkach można podać tylko nazwisko, np. Kościuszko, Mickiewicz – bez inicjału/inicjałów imion.

Cytaty

Cytaty zapisujemy antykwą (nie kursywą) i zaznaczamy cudzysłowem (podwójnym góra–dół („”); stosujemy też cudzysłowy wewnętrzne, np.: „powiedział «idę» i wyszedł”.

Cytatów nie poprzedzamy i nie kończymy wielokropkiem, a opuszczenia w cytowanym tekście sygnalizujemy wielokropkiem w nawiasach prostokątnych: […].

Cytat opatrujemy przypisem z dokładnym wskazaniem źródła (z podaniem numeru strony/karty).

Kursywa

Kursywą zapisujemy wyłącznie tytuły artykułów i książek oraz słowa i zwroty obcojęzyczne – ale nie cytaty; np. stricte, last but not least, ancien régime.

Przypisy

–  W przypadku zbiegnięcia się w tekście odsyłacza do przypisu z przecinkiem, średnikiem lub kropką kończącą zdanie odsyłacz umieszczamy przed tymi znakami (z wyjątkiem skrótów kończących się kropką, np.: w. lub r.).

–  W przypisach stosujemy skróty łacińskie pisane kursywą: ibidem, idem, eadem, iidem, eaedem, op. cit., loc. cit.

–  Przy pierwszym przywołaniu danej pozycji podajemy pełny opis bibliograficzny. Przy kolejnych przywołaniach należy zastosować po inicjale imienia i nazwisku zapis: op. cit. lub skrócony zapis tytułu zakończony wielokropkiem (zapis ten powinien być możliwie krótki – zwykle do pierwszego rzeczownika, ale w sposób niebudzący wątpliwości odróżniający od innych pozycji tego autora).

–  W wypadku dwóch przypisów występujących bezpośrednio jeden pod drugim z odwołaniem do tej samej (tylko jednej) pozycji, w przypisie kolejnym należy zastosować zapis: ibidem, i podać numer strony.

–  Opis bibliograficzny od poprzedzającego go cytatu oddziela się przecinkiem, a od wywodu – średnikiem.

–  W opisie bibliograficznym stosujemy określenia w języku polskim: wyd., oprac., tłum., red., t., s. Miejsce wydania zapisujemy w języku oryginału. W przypadku więcej niż trzech miejsc wydania podajemy tylko pierwsze, pozostałe zastępując: etc.

–  W wypadku opisu bibliograficznego w alfabecie innym niż łaciński należy stosować alfabet oryginału, nie należy dokonywać transkrypcji ani transliteracji na znaki łacińskie.

Przykłady opisów bibliograficznych

– publikacje książkowe: inicjał imienia i nazwisko autora, Tytuł, ewentualnie wydanie, miejsce i rok wydania, s.; np.: A. Manikowski, The society of elite consumption. Lorenzo Strozzi’s aristocratic enterprise in seventeenth-century Tuscany, tłum. M. Cole, Warsaw 2017 (publ. online: http://rcin.org.pl/publication/83302; dostęp: 20 III 2019), s. 180.

– artykuły w pracy zbiorowej: inicjał imienia i nazwisko autora, Tytuł, w: Tytuł pracy zbiorowej, red. inicjał imienia i nazwisko redaktora/redaktorów, ewentualnie tom (cyframi arabskimi), miejsce i rok wydania, s.; np.: W. Kriegseisen, Podróże i projekty pastora Bogusława Jelitko Kopijewicza, w: Ludzie – kontakty – kultura XVI–XVIII w. Prace ofiarowane Profesor Marii Boguckiej, red. J. Kowecki, J. Tazbir, Warszawa 1997, s. 246–252.

– artykuły w czasopiśmie oraz w wielotomowej pracy zbiorowej: inicjał imienia i nazwisko autora, Tytuł, „Tytuł Czasopisma” (lub skrót tytułu przyjęty w wykazie skrótów, wówczas bez cudzysłowu), tom (ew. rocznik) cyframi arabskimi, rok wydania, numer lub zeszyt cyframi arabskimi, s., np.: C. Madajczyk, Bezwarunkowa kapitulacja mocarstw Osi. Formuła i jej realizacja, „Dzieje Najnowsze” R. 35, 2003, nr 2, s. 55–70.

Wszystkie elementy tytułu czasopisma poza spójnikami zapisujemy wielkimi literami (np. OiRwP). W przypadku cytowania artykułów z gazet codziennych podajemy tylko datę dzienną (bez numeru, np. M. Dąbrowski, Zamiast programu, „Ilustrowany Kurier Codzienny” 18 XII 1910, s. 2), z tygodników – rok i numer.

– biogramy w Polskim słowniku biograficznym i innych tego typu traktujemy jak artykuły w wielotomowej pracy zbiorowej, np.: A. Gieysztor, Manteuffel Tadeusz (1902–1970), w: PSB, t. 19, Wrocław 1974, s. 499–501.

– serie wydawnicze zaznaczamy po miejscu i roku wydania w nawiasie okrągłym, np.: J. Żarnowski, Historia społeczna. Metodologia, ewolucja, perspektywy, Warszawa 2011 (Metamorfozy społeczne, t. 3), s. 7.

– W żadnych opisach nie podajemy nazw wydawnictw.

Zapisy archiwalne

Opis bibliograficzny:

– skrót nazwy archiwum lub biblioteki, nazwa zespołu (ew. skrót), sygnatura jednostki archiwalnej, opis dokumentu (czyli jego tytuł lub informacje pozwalające na jego identyfikację, zapisane antykwą bez cudzysłowu), miejsce i data wydania (ewentualnie: b.m., b.d.), numer karty (strony, ew.: b.pag.), np.: AAN, URM, sygn. 5/467, Notatka dla Obywatela Premiera w sprawie uregulowania należności za samochody, Warszawa, 17 XII 1945, k. 3. W wypadku zastosowania od razu skrótów należy podać rozwinięcia do wykazu. Przy wielokrotnym występowaniu nazw archiwów lub zespołów archiwalnych skrót będzie umieszczony w zamieszczonym na końcu tomu wykazie

– modernizujemy ortografię tekstów dziewiętnasto- i dwudziestowiecznych.

Bibliografia

Bibliografia obejmuje pozycje przywoływane w przypisach (ew. można rozdzielić edycje źródłowe oraz opracowania). Hasła powinny być uszeregowane w porządku alfabetycznym nazwisk autorów. Podajemy inicjały imion autorów i redaktorów. Przy każdym artykule należy podać pełny zakres stron.